Bilekyüzüğü, günümüzdeki ismiyle bileziğin geçmişi, insanlık tarihi kadar eski. Gümüş Türk bileziklerinin yeri ise bir başka… Bilezik, ev kadınından kraliçeye kadar gelir ve kültür seviyesi ne olursa olsun, her kadının büyük zevk ve beğeni ile taşıdığı bir süs eşyası. Bileziğin ilk örneklerinin, diğer takı eşyaları gibi tılsım ve büyü için yapıldığı biliniyor.
Üzerlerindeki figürler de bunu doğruluyor. Tılsım özelliğinin yanı sıra bilezikler, sağlık amacıyla da kullanılmış. Örneğin bakır bilezik, mafsal ağrılarına iyi geldiği için, Türklerce kutsal sayılan akikli bilezikler de insanları zehirli hayvanların ısırıklarına karşı koruduğu için takılmış.
İlk bileziklerin malzemesi, ahşap, taş ve yumuşak madenler. Zamanla altın ve gümüş gibi değerli malzemeler de kullanılmaya başlanmış.
Zenginlerin tercihi genellikle altından yapılan ve üzeri kıymetli taşlarla süslenen bilezikler olsa da, bilezik denince akla gümüş bilezikler geliyor. Özellikle Türk bileziği deyince. Marmara Üniversitesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. M. Zeki Kuşçuoğlu, gümüş bileziklerin altın ve diğer madenlerden yapılanlara göre, üzerine yapılan taş mıhlama ile harikulade bir gösterişe sahip olduğunu söylüyor. Yine gümüşün kendine has beyaz rengi, gerek savatla, gerekse cıvalı altın kaplama yoluyla bileziğe ayrı bir güzellik kazandırıyor.
Gümüş bilezikler özellikle telkâri, savat, mıhlama, tombak, güverse, saç ve hasır örgü, baklalı, kalem işli, sade gibi tarzların biri veya birkaçı ile beraber yapılmışlar. Bu teknik uygulamalar o bölgelerde daha özel yapılmaya başlanınca, o yörelerin adlarıyla anılır olmuşlar; Kayseri burması, Trabzon hasırı, Halep işi gibi.
